Jan en Yolanda op de fiets naar Griekenland

Hoi hoi
Vandaag weer tijd voor het reisverslag. Namelijk goed internet en een echte regen en onweersdag dus extra stop dag ingelast in Rovereto waar we 7 september zijn aangekomen.

We gaan terug naar het zeer warme Griekenland naar Glyfa.
De plek waar het “vol” met Grieken zit die vakantie hebben. Geen bed meer vrij, geen camping. Gelukkig vinden we een plek voor de tent in de tuin bij een oudere Griekse vrouw. Ze heeft er zelfs een buitendouche! We praten wat via Google Translate en ze biedt ons koffie aan. De koffie is kei sterk en Jan en ik hebben zo iets van lief maar die is niet goed voor onze magen!
Gelukkig gaat ze haar bloemen gieten en hebben wij de kans om de koffie snel weg te moffelen, pfff . Niet aardig maar toch. De tent staat, heerlijke douche genomen nu naar het strand voor een drankje. De dame nodigt ons uit voor het dorpsfeest die avond, ze stelt het erg op prijs dat we mee gaan. Samen met 2 Roemeense mensen die er 5 dagen een huisje huren ivm vakantie gaan we er heen. Veel mensen, life music( echt mooie Griekse muziek) en eten. We praten met 5 over van alles, de een tolkt voor de ander, Grieks, Engels, Roemeens, Nederlands , gek maar we verstaan elkaar en het is erg leuk en gezellig. Wij gaan om 00.30 naar huis en duiken de tent in. Het feest gaat door tot vroeg in de morgen. Ja als de Grieken feest hebben gaan ze los, veel muziek en dans, mooi om te zien.
In onze tent is het op zich prima los van het feit dat het hier stikt van de ienie mini muskieten, ze blijven komen, dus dat is iets minder om het maar netjes uit te drukken. Jan is de hele nacht in de weer om ze te vangen. Uiteindelijk vallen we nog even in slaap. Jammer want de plek en service was perfect!! ‘S morgens wordt er met alle zorg weer koffie aangeboden en nemen we daarna afscheid, ze geeft ons nog een grote fles water mee, lief hè!!
Volgens het verhaal van de mensen is het vandaag veelal naar beneden in de bergen maar wel erg heet. Nou dat naar beneden pakte anders uit!! Het werd een pittige dag. Wel erg mooi. Gelukkig genoeg plekken om water te vinden, je komt niet bij getankt en je zweet je dood, een compleet lekke kop pakking of zo iets. We komen aan mooie oude vissersdorpjes met de mannen in de tavernes, met de nodige reacties als ze die 2 Hollanders zien. Onderweg vragen we in een olijfboomgaarden de weg aan een oude man. Hij doet zijn uiterste best om ons de goede weg te wijzen...plots pakt hij zijn jeep, wij moeten volgen, hij brengt ons een km of 3 via een binnenweg. Stopt en wijst waar we nu omhoog moeten, recht door!! Wow keistijl maar blijkbaar vlakker dan de weg die we anders zouden hebben gefietst.
We komen in Nea Anchialos, een klein dorp aan de oost kust van het vasteland van Griekenland. Echt Grieks dorp met genoeg accommodatie, gelukkig een annulering in het hotel en dus plek voor ons, wauw!
In dit dorp is veel te zien aan oude ruïnes die daar nog steeds verzorgd, opgegraven worden. Er zijn heerlijke tavernes waar je overal mezes kan eten bij je ouzo of tsiporo. Je bestelt 2 drankjes en de kok verzorgt 3 bordjes met allerlei eten erop, vaak vis, maar ook lekkere groente of salade. Wanneer je weer trekt hebt neem je een nieuw rondje en krijg je ook als je wil nog mezes met brood. Je mag ook mee de keuken in om te kiezen wat je wilt eten. De echte locale tavernes hebben vaker of in het Grieks de menu kaart of de ober is de kaart. Hij vertelt wat de kok heeft te bieden die avond en op het eind krijg je het bonnetje met uitleg.
De Grieken vinden alles goed, samen 1 bord of meerdere tegelijk zo ook met je biertje. Samen 1 flesje of ieder 1 . Ook krijg je overal voor een paar euro centen water.
Veel Grieken eten in de middag en laat op de avond , na 22.00 aan tafel is heel gewoon. Ook de kinderen rennen tot laat rond.
Hier in nea anchialos is het ook weer leuk om te zijn.
Een hotel van een familie, oma neemt de honneurs waar ,laat in de middag tot 19.00 de rest doet de dochter. Super goed verzorgd ontbijt hier, heerlijk.
Jan verzorgt vandaag eerst de fietsen weer, je merkt dat het vet door de hitte zo dun wordt dat het extra zorg nodig heeft. Zo fijn dat hij dat allemaal zelf kan want fietsenmakers die zijn hier niet te vinden tot nu toe.
De hoteleigenaresse vertelt dat de brand in Samos onder controle is, de gasten zijn terug naar de hotels. Ach ja zegt ze, dat is daar elk jaar. Ze wist ook niet de exacte plek, zo van dat is aan het andere eind van Griekenland.
Ze vraagt hoe ons plan is met de fiets en adviseert ons niet door te steken van Volos naar Trikala. Reden, weinig faciliteit, kaal, niet mooi fiets gebied, bloedheet, veel wilde loslopende honden die gek zijn en zeker niet onbelangrijk, scharrelt daar publiek rond waar je beter niet mee te maken kan krijgen!
Dus gewaarschuwd man telt voor 2 dat gaan we ter harte nemen!!

Plan:We rijden naar Volos, zullen daar een aantal dagen blijven. Een plek om wat rond te struinen, gezellig aan de haven wat eten. Van daaruit gaan we op de fiets naar Kala Nera, even oude herinneringen ophalen. We hebben daar gelogeerd op Pileon, erg mooi. Je kunt hier vlak fietsen en zonder bepakking extra fijn natuurlijk. We vinden het heel bijzonder om daar even te zijn, hier is nl de plek waar we ons eerste gesprek hadden over wel of niet stoppen met werken in 2014...we belanden in Agria precies op dat terras aan de zee, heel fijn , heel bijzonder.

Even stil staan bij het BEGIN van ons nieuwe leven...... nu 5 jaar later, wat hebben we al veel genoten op allerlei manieren, op allerlei plekken. Jan gestopt met werken in november 2015 en ik daarna ook gestopt met de praktijk en later ook Ruben losgelaten.Klussen bij Raquel, in de garage aan de Blokenweg , bij Ton en Annie, bij Sébas in de Galg en in Duinrand, naar Limburg bij Ilona en Bert op de camping, in het Bakhuis, Geklust bij Timo in Zeist, bij Dennis in Waalwijk, veel gefietst, gewandeld, naar Santiago de Compostella op de fiets, naar Frankrijk, de nodige verhuizingen maar ook het verlies van ons pa en Louis . Al bij al een hele mooie lijst van prachtige en soms heftige dingen, geweldig toch!! Wat kan een mens gelukkig zijn en veel beleven.

We besluiten om met de trein van Volos naar Trikala te gaan. Het reizen gaat vlot, fietsen mee gaat goed. Soms kost het even wat extra moeite als de conducteur zegt, zet de fiets er hier maar in en 10 minuten later de big bos komt die vindt dat ze uit die ruimte moeten en in de ruimte in de volgende coupe beter staan. In onze ogen geen enkel verschil maar toch...ok! Gaan met die banaan. De fietsen mogen gratis mee nu, ja dat hangt volgens ons niet alleen af van een locale of intercity trein maar ook van de conducteur.
Trikala een leuke, gezellige stad. Nadat we een slaapplek hebben, gaan we eerst op zoek naar het busstation ivm de doorsteek richting Ioannina. De bus vinden is een klusje, meerdere Grieken, meerdere routes......om een lang verhaal kort te maken, de lange afstand bus ligt 3 km buiten Trikala! Slechte weg, een van de eerste keren op onze reis dus dat mag de pret niet drukken.
We gaan er heen, regelen kaartjes, fiets mee geen probleem, mooi dat is geregeld.
We gaan Trikala te voet in en wandelen lekker rond en plots komen we bij een slager langs die ons aanspreekt en ons adviseert, wijst op wat leuke bezichtigings dingen in de stad en adviseert om om 21.00 pas te gaan eten en in welke wijk en ook nog een naam van een taverne. Blijkt dat hij daar het vlees aanlevert....een stad met roering, heerlijke oude wijk met heel veel tavernes en aan de andere kant cocktail barretjes, alles goed bezet. Heerlijk ook weer eens leuk, wat leven in de brouwerij.

De volgende dag hebben we gepland om naar Leonidas en Sofia te gaan. Leonidas pikt ons gelukkig op, want 25 min met de auto echt het binnenland in is nu wel een luxere manier.
We hebben een leuke dag bij hen. Evagellis hun pasgeboren kindje doet het goed. Ze wonen in een fijn appartement. We praten bij na 1,5 jaar ( maart 2018 vertrokken ze na 9 en 15 jaar Nederland terug naar hun roots) we gaan heerlijk eten met elkaar en nemen afscheid met een goed gevoel.

1 september stappen we op het busstation van Trikala binnen met de fietsen en bagage. Plots hebben we 2 Grieken die moeten laden bij de bus die aangeven dat de fietsen niet mee kunnen..... oeps??
We proberen rustig te blijven,( er is daar nl geen trein en we moeten het Pindos gebergte door...en de persoonskaartjes zijn betaald)
Veel over en weer gepraat. Luidruchtig, het zijn echt haantjes dan. Jan wijst naar een andere bagage vak, geheel leeg, plek zat! Probleem opgelost, ik moet mee om tickets voor de fiets te betalen. €15,00 met bonnetje voor 2 fietsen, prima. Daarna is de man heel vriendelijk , belangstellend en legt de fietsen met Jan onder in de bus pfff poeh, poeh.
We rijden door een PRACHTIG Pindos gebergte, Kalambaka, Meteora waar we al eerder waren , zo mooi en indrukwekkend, top! De herinneringen komen boven met Judith, Anton, Els, Tjerk in 2014 , de bruiloft van Anne en Vasilis in Griekenland 4 dagen feest daar toen, ook heel bijzonder om toen daar te zijn geweest.
Duidelijk wordt ook dat hier fietsen niet goed zou zijn gegaan. Het is er zo stijl en een 150-200 km lang klimmen en dalen . Geen accommodatie, heet in de bergen dus in de bus is prima! In Ioannina overstap met nu geen enkel probleem in de bus naar Igoumenitsa.
Rond 14.30 staan we daar aan de haven. De bus stopt midden op straat, zet onze meuk met alle zorg uit de bus, midden op de weg...een agent begint meteen te roepen dat we daar niet mogen staan en weg moeten....jaja lekker handig dus. Jan blijft rustig hangt alle tassen op de fietsen , checkt alles, zo we gaan.
We hebben besloten omdat het weer nog goed is in italie om over te varen zodat we daar onze reis weer op pakken met hopelijk een graad of 20-25 hopelijk droog in elk geval. Goed fiets weer voor ons na zo’n lange tijd hoge temperaturen.
We gaan boottickets kopen voor Italië. We zullen morgen om 7.30 gaan vertrekken op de Anek ferry naar Venetië.