Jan en Yolanda op de fiets

15e verslag
30 juni 2017 dag 47
Na gisteren 132 km gefietst te hebben , rest ons nog 400 km te rijden.
Vandaag fietsen we door een heel bosrijk gebied, nog wel klimmen en dalen. Het fietsen gaat goed. Soms wel langs een wat drukke N weg ( dit zijn wegen die we veelal proberen te mijden natuurlijk) , maar veelal goede . fijne fietswegen ,nu geen fietspaden meer tot belgië.
In de middag nog een bui, waarvoor op tijd een schuilplek gevonden.
We riden langs een mooi meer richting de stad, paar restaurants, mensen op het water en een camping met veel vaste bewoners zo te zien.
Rond 18.00 uur komen we in het mooi oud plaatsje Le Quesnoy, een soort van Heusden maar dan groter. Heel gezellig, bedrijvigheid, restaurantjes, dat komt goed!
We rijden door de stadswallen de plaats in, over een stijle kasseienweg, de tassen vliegen haast van de fiets.
We zoeken een toeristen info, gelsloten, we vragen naar een hotelletje op straat, ja daar en daar. We rijden er heen ,niets te vinden...
plots zien we een paar agenten die iets aan het bewaken zijn met wat militairen, het ziet er wat akelig uit, een enorm geweer op hun rug maar verder niks te zien. We vragen aan de agent naar een hotel in deze plaats....het antwoord is snel duidelijk, dat is er niet! 15 km verderop zijn hotels. oh, help na 140 km nog 15 erbij , dat gaat hem voor mij niet worden.
We overleggen, al snel is het het duidelik, terug naar de camping, jammer dan wordt het toch kamperen vannacht.
we slaan vlot onze tent op, dat gaat zonder woorden, het is een vast ritueel geworden, we hebben onze vaste taken die gewoon gegroeid zijn en binnen no time staat onze hut weer. Zo ook gaat het opbreken, zonder woorden alles volgens een vaste volgorde, het zou een handleiding kunnen zijn voor wie het nog moeten leren. Wij zien namelijk nog al eens stress, gedoe bij het opzetten van tenten, voortenten op de campings gedurende de tijd.
We eten vanavond een snelle hap, voor de eerste keer, willen op tijd naar bed, want we hebben nog 260 km te fietsen in de laatste 2 dagen.
Vanacht regent het pijpestelen, de hele nacht, we willen om 6.00 op maar het hoost.
we wachten maar even af.
om 8.00 nog volop regen, buienradar geeft aan na 12.00 droog.
We besluiten te wachten in de tent dan op te breken en later te gaan fietsen.
Plots rond 10.30 hoor ik de app, iets wat tot voor onze vakantie voor ons een ongebruikt medium was maar op aandringen van anderen toch geinstalleerd is. Nu deze vakantie zoals je zult begrijpen zeer regelmatig ingezet is voor wat er gebeurdev thuis, naast alle leuke reacties natuurlijk die er ook op binnenkwamen.
Ik merk wel dat ik er wel scherper op ben dus kijk meteen.
Blijkt dat er een app via familie uit zuidvrankrijk bij ons komt dat mijn "moeder" in de problemen zou zijn. Ik schrik me rot, bel mijn zus , geen contact dus bel mijn vader. Blijkt dat mijn "moeder"sinds donderdag in het ziekenhuis is opgenomen met zeer ernstige hartklachten. Ik overleg met hem en hij geeft aan wat er aan de hand is en dat ze bewust niet gebeld hadden om te voorkomen dat we nu toch naar huis zouden komen en hij wil dat we de teis afmaken nu het kan.
Dit maakte dat dit voor mij een lastige dag werd. het voelt niet meer fijn. we hebben een prachtige reis samen maar er gebeuren toch wel nare dingen aan het thuis front en dat maakt het wel moeilijk om het bij mezelf te houden. jan kan dat beter dus besloten om door te fietsen. Morgen zijn we als het goed is thuis.
We gaan om 13.30 fietsen nog in de regen en maken een pittige dag .
Voor mij is dit echt de lasigste dag gewoden, niet blij, nadenken, minder zien om me heen.....jammer maar het is niet anders.
om 20.30 zijn we in Ibis In Waterloo.
Een heerlijke douche en lekker aan tafel een goede hap.
We contacten met het Galgenwiel in Waalwijk om te melden dat we morgen rond 16.30 zullen arriveren en dat we hopelijk dat wat mensen zullen zien.
We melden het ( dachten wij) op deze website zodat een ieder die ons volgde het weet. later zal blijken dat dat was mislukt, zo ook met de reisverslagen, jammer.
We mailen nog een paar mensen en heb mijn vader nog aan de telefoon. alles stabiel thuis voor zover.

1 juli 2017
dag 49
Om 6.30 aan tafel voor het ontbijt, heerlijk verzorgd duidelijk een ander ontbijt dan in Frankrijk!! We eten goed, vullen onze tassen en springen op de fiets.
Tot nog toe geen lekke banden, veelal goed weer, dat hebben we vandaag hard nodig met nog 160 km te gaan!
We gaan op pad en in Duisburg gaan we een kop koffie doen, ik vraag of het cafe al open is en een zeer onvriendelijke mevrouw geeft kort antwoord. Ik vraag zeer vriendelijk om 2 kopjes koffie dat we daar heel blij mee zijn en even later brengt ze met weinig woorden de koffie aan tafel. Een andere man doet volop verhalen en vraagt waar we heen gaan en vertelt dat er uit het dorp mensen vaker naar Santiago hadden gelopen. Terwijl we onze koffie opdrinken stappen er wat mensen binnen nadat ze onze fietsen hadden bekeken buiten. E'n man komt op ons af en vraagt ben je op weg of ga je naar huis. Wij geven hem antwoord en zijn ogen gaan twinkelen, HIJ was die man uit het dorp die 5 en 11 jaar geleden naar Santiago was gelopen!!!! Nou je snapt wat daar dan gebeurd, heel veel verhaal. emotie, zo prachtig, Jammer genoeg moeten we het afkappen omdat we immers nog ver te gaan hebben voor 16.30.
We pakken onze tas en als we bijna buiten staan ontdekken we dat we niet eens betaald hadden. oeii dat loopt goed af, excuses mevrouw!!
och zegt de ex Santiago ganger, ik had anders graag jullie koffies betaald, goeie reis, we worden uitgezwaaid en vervolgen onze tocht.
Dit wordt een dag van hard werken, de appjes komen regelmatig op de telefoon, het pingt en rammelt, wij fietsen door.
1 doel vandaag weer thuis!
We contacten nog met het Galgenwiel dat er zo'n 25 mensen na onze verwachting zullen zijn, want ondertussen hadden we reacties terug wie er wel of niet konden komen.
We hebben er zin in om iedereen weer te zien en thuis te zijn.
Om 14.30 zijn we in Turnhout nog 46 km te gaan.Het bels lijntje op, mooie pad, we halen de racefietsen in , we lijken wel een motortje te hebben, mensen kijken ook. Inmiddels vanmorgen 4x een bui, druip nat maar het deert nu niet meer.
We zijn via Loon op Zand door het bos gefietst en nemen onze laatste "klim"bij de ijsbaan in het bos, we lachen er hartelijk om.
16.31 stoppen we bij het Galgenwiel.
We worden daar super ontvangen, de boel versierd, heel veel mensen die ons welkom heten, wat een thuiskomst. Sebas deelt de Champagne en we toasten met zijn allen op deze bijzondere reis.
Een reis met heel veel ervaringen, op allerleii vlak, het is een echte pelgrims tocht geworden, blijkbaar was die voor ons weggelegd.
Mijn vader die ons ook heeft uitgezwaaid (samen met de ouders van jan, mijn zus en vrienden) met heel veel zorg en emotie had hij voor we gingen een speech maar nu we terugkwamen deed hij dat nog eens over, het was heel mooi, Dank je wel Pa.
Ook dank je wel aan al die menseen die ons onderweg supporten, schreven, appten, mensen die aanboden ik kom je halen als je naar huis moet/wil, dank je Dennis en Andre!!
We zijn blij nu dat we onze reis naar Santiago , van 4409 km, hebben kunnen afmaken en dat we nu bij thuiskomst zo fijn ontvangen zijn. Super dank allemaal!!
We hebben de camino 2 x keer gereden en alles opgeteld is de cirkel voor ons nu rond, wij hebben onze Camino samen gefietst met alles wat daar bij hoort. Het is een verrijking voor ons samen geweest en hopen daar nog lang op te kunnen terug kijken met zulke mooie gevoelens.